Het is alweer lang geleden dat ik Hoogvliet te voet ‘nam’. Insiders blijven hardnekkig beweren dat ik deze wandelingen niet te voet doe, ik vraag me af waar ze dat vandaan halen, ik ben elke keer uitgestapt en om de auto gewandeld.
Ik begon deze wandeling bij de Spijkenisserbrug, u weet wel, die oude Moerdijkbrug die zijn hele huidige en voorgaande leven al voor hinder heeft gezorgd. Daarnaast prijkt nog een mooi stukje nostalgie, de oude boog van de vorige oeververbinding. Heel goed dat ze dat hebben laten staan, het heeft wel iets, juist ook omdat het zelfde is gedaan aan de overzijde, in Spijkenisse.
Ik wandelde een stukje terug en kwam in de wijk waar ik ooit als nieuwe Hoogvliet kwam wonen.
Nee, onze flats staan er niet meer, de Koolvisweg is pleitte en van de Baarsweg resten slechts wat verpauperde delen. Maar in de verte prijkt het Oosterbaken, de enorme flat waar ik iets mee heb, ik heb er tijdens de bouw vaak foto’s vanaf gemaakt.
De parkachtige omgeving op de plek waar eerst de beroemde galerijen stonden moet nog wat groen worden, maar de eerste vrolijke gewassen komen reeds uit de grond. Ik liep verder richting Lengweg, nee, geen kruidenier meer en ook de speeltuin aan de Steurweg is weg, daar staat nieuwbouw, maar ja zo gaat dat he? Op de Lengweg staat een oranje- groen gebouw, de Parel met daaronder een Duitse supermarkt.
Ik stopte even en keek een poosje naar de mensen die er binnengingen.

Opeens kwamen er wat jongelui aan die waarschijnlijk nooit de mavo zullen afmaken, ze donderden hun fiets voor de ingang en eentje parkeerde haar stalen ros zelfs pal voor de ingang, wel op slot, want stel je voor! Heel slim van die kids want nu kon niemand er meer door, hoezo nadenken, kan dat met een Ipod in je hoofd?
Ik ben maar weer verder gegaan, even de wijken door en trof spelende tieners aan die met hun opblaasbootje veerpontje speelden, ik moest weer terugdenken aan de tijd dat ik als knulleke van pakweg 11 jaar in de bouwputten van Pendrecht vlotje vaarde met de balken van de houten steigers. Ik kreeg een tip om eens te gaan kijken in het ‘Zilvermeertje’, daar zouden wat ontheemden zwemmen, heel zielig.
Ik trof er inderdaad twee eenzame jonge zwaantjes aan, helemaal in de steek gelaten door hun ouders, wat een wrede natuur toch weer! Gelukkig vertelden omwonenden dat ze wel een hapje kregen zo nu en dan, het drankje hoeft niet, die sloot is niet zomaar leeg.
Het werd tijd om weer naar mijn eigen wijk te gaan, Tussenwater.
Ik liep nog even langs het Rijkeeplein, u weet wel, waar eens de kaasboer, de fournituren, de riemenboer, de banketbakker enzovoort hun waar aan de man brachten op de weekmarkt. Het is kaal en leeg, de heipalen zijn geslagen en de bouw kan beginnen.
Dunne heipaaltjes, het lijken wel lucifertjes, wat een iele dingetjes! Ik heb Pendrecht zien bouwen, allemaal laagbouw, daar werden palen gebruikt die vier keer zo dik waren, en hier komt hoogbouw, het zal me benieuwen.
Onze fotograaf was zo sportief om ook even De Kulk te beklimmen en vanuit de hoogte een plaat te schieten, het zal vast mooi worden, maar waarom komt er bij zoiets altijd het zinnetje bij me boven; ‘waar eens de schepen voeren grazen nu de paarden’?
Ja, paarden grazen, misschien nog wel meer dan koeien, tot de volgende wandeling!

J.K.