Soms vraagt de rechtgeaarde burger zich wel eens af waar de wereld mee bezig is, dat is een vraag die zeker sterker wordt als men die wereld een beetje wil helpen.
Verkeerslichten zijn ooit uitgevonden om het veilig elkaar passeren van verkeer in goede banen te leiden, ze staan er niet om iemand te plagen of voor de sier. We kregen een melding van een moeder die zich zorgen maakte over haar kind omdat die de kruising Groene Kruisweg- Karvelsedijk- Kouwenaartseweg over moet steken terwijl de verkeerslichten voor rijwielen en voetgangers permanent op ‘rood’ bleven staan. Ze had ’s middags al naar de deelgemeente secretarie gebeld, maar die konden niets doen, wat nog te begrijpen is. Ik bood aan om dit varkentje wel even te wassen. Ik belde netjes met 0900 8844, het nummer van de politie, als je wel politie nodig hebt maar niet meteen. Een aardige mevrouw stelde zich voor en vroeg mijn naam. Die gaf ik uiteraard want die is niet geheim. Toen wilde ze mijn postcode en huisnummer en las ondertussen ook mijn telefoonnummer af op haar desk, dus dat hoefde niet meer. Na deze voorstelronde was er gelegenheid om te vertellen waar ik voor belde. Nadat ik had uitgelegd dat het verkeerslichten betrof aan de Groene Kruisweg gingen er in de meldkamer vast bellen rinkelen of zo want toen ging die aardige mevrouw over op een bodemonderzoek. Het blijkt, maar dat wisten we al, dat de Groene Kruisweg geen stedelijke maar provinciale weg is, dus valt hij niet onder Rotterdam of Hoogvliet… Gelukkig kreeg ik van deze aardige dame het nummer van Rijkswaterstaat, want die gaat er over, dacht ze. Ik draaide het nummer 0800 8002 en begrijpelijkerwijs waren alle medewerkers in gesprek, dus ook daar al te weinig personeel. Maar gelukkig was ik na een kwartier aan de beurt. Nogmaals vertelde ik wie ik ben en waarom ik belde. ‘Nee meneer, daar gaan wij niet over, de weg is van ‘Provincie Zuid Holland’ en daar kunt u de klacht neerleggen…’

Maar omdat ik toch wel voor de veiligheid dat verkeerslicht gerepareerd wilde hebben belde ik naar het opgegeven nummer: 070 4416611, dat was in gesprek, dus na een kwartier nogmaals, in gesprek en na een kwartier nogmaals. Dat ben ik totaal drie uren blijven doen en het toen voor die dag het voor gezien gehouden. De volgende dag heb ik het nog zo’n tien keer geprobeerd, maar tuut tuut tuut was het enige resultaat. Ik heb maar afgehaakt, het kost me zeeën van tijd en zelfs geld want sommige nummers moet je betalen, en het resultaat is nul. Steun van burgers? Nee die krijgen overheden op deze manier steeds minder. Maar ach, de meeste brommers, fietsers en voetgangers negeren toch het rode lampje, tot ze een keer een blauwe zien.

Jan Koopmans, een bezorgde burger.