Maar er wordt dan ook heel veel aan preventie gedaan hoor in Hoogvliet, zoals een waarschuwing voor een smoezen maker die mogelijk zelfs naar onze woonplaats zou kunnen komen. Ja ik weet het, ik maak zo geen vrienden, maar ja zoals ene collega van een andere krant eens tegen me zei: 'je moet wel scherp blijven in je columns' dacht ik er misschien goed aan te doen om de mensen eens te wijzen op ons super veilige Hoogvliet, stel je voor dat iemand dat nog niet wist!

Verder gaat het wel goed met me, ik voel me gelukkig best fijn in Hoogvliet, dat kan ook best wel want het kan veel erger toch?
Als je onze woonplaats vergelijkt met die probleemwijken in Rotterdam dan doen we het zo gek nog niet.
Want wees nou eerlijk, staan er de laatste tijd nog verontrustende dingen in de kranten?
Nee want kennelijk is er niks engs te melden.
En dat komt omdat de criminelen natuurlijk al lang hebben gezien dat we zo veilig zijn dat het ondoenlijk is daar afbreuk aan te doen, want de lol is er voor hen een beetje aan het afgaan, ze halen de pers toch niet meer. En zo hoort het ook want Hoogvliet is zo gek nog niet!

Jan Koopmans


genieten

Soms zit het mee en soms zit het tegen, ook voor mij. Hoewel de zomer al haast weer voorbij is, wat gaat dat snel, ben ik nog steeds niet 'op kleur'. Ik heb toch tussen de regenbuien door zeker een dag in de zon gezeten waarbij ik de gedachte had dat ik wel wat zou zijn bijgekleurd. Maar kennelijk is dat totaal niet het geval want afgelopen weekend zat ik in mijn korte broek terwijl er wat kennissen langs kwamen.
Een bevriende zangeres reageerde nogal overdreven door haar ogen met haar handen af te blinden om zo het witte reflecterende licht van mijn prachtige onderdanen te kunnen weerstaan. Zelfs is ze weliswaar wat bruiner getint dan ik, maar nochtans ben ik dik tevreden over mijn sportieve met blauwe aders doorlopen onderdanen.
De opmerkingen varieerden van melkfles tot witkalk en van oogverblindend tot aanstootgevend, wat een lef voor zo'n microfoonvulster! Ik maak me er verder geen zorgen om want ik ben gelukkig met mijn benen, uiteindelijk doen ze het nog steeds redelijk, en dat kan lang niet iedereen zeggen. Maar zelfs daarover had mijn visite nog commentaar. 'Heb je nog meegedaan aan de rollator race in Brabant eergisteren' was bijvoorbeeld weer zo'n opmerking, waar halen ze het vandaan? Goed, ik slungel soms wat want ik ben ook geen achttien meer, was het maar waar, maar ik blijf toch redelijk op koers bij het lopen, zeker in de binnenlanden van mijn eigen woonkamer.
Iedereen weet dat ik wel van zelfspot houdt, dat maakt het voor jezelf een stuk makkelijker om met je minpunten om te gaan, maar laat het wel zelfspot blijven want als anderen het gaan doen lijkt het meer op ironie, en daar hou ik een stuk minder van, hoewel als het leuk gedaan wordt…….
Kijk als je wat ouder word gaan de dingen anders worden, je hoort vaak wat slechter, je wordt een tikkie kippig, traplopen gaat wat minder, je zoekt wat vaker naar lust opwekkende middelen, en kijkt wat meer naar dingen die onbereikbaar voor je worden. Onbereikbaar? Ja, tenminste volgens mijn eega. Want als ik mijn nek zowat verrek om naar een leuk deerntje te kijken dan roept mijn trouwe levensgezel meteen dat ik dat toch niet meer aan kan. Waar haalt ze het lef vandaan, ik heb nog nooit de kans gekregen het te bewijzen, dus kan ze daar helemaal niet over meepraten, of toch?
Ik heb echter wel een troost, ik ken legio jongeren die minder aan de huwelijkse plicht doen dan wij, zo zie je maar dat het allemaal wel meevalt, en dat nog zonder Viagra ook!
Ik maak me dan ook geen zorgen, ik kan nog wel even mee, al is het soms wat improviseren en duurt het allemaal wat langer, uiteindelijk luid het spreekwoord: 'rustig aan dan breekt het lijntje niet'.
Het is ook allemaal niet erg om dingen anders te doen dan toen je jong was, trouwens wat is jong? Er zijn ook zat dingen die ik nu veel sneller kan dan toen ik nog jong wild en onstuimig was. Ik kan nu veel sneller typen, sneller een situatie inschatten, sneller iemand doorgronden en vooral sneller iemand van repliek dienen als het nodig is. En als wijze les van een jonge opa, want dat ben ik, aan alle andere opa's en oma's: Geniet op je eigen tempo van de dingen, want de jongeren missen dat nog, die zijn al klaar met genieten voordat ze beseft hebben dat ze het fijn hadden!

Jan Koopmans


Aanhalingstekens

Je staat er niet zo bij stil als je in Hoogvliet in een betrekkelijk rustige buurt woont en gewoon je dagelijkse zorgen over je huisje, tuintje en beestje hebt, maar de wereld zit vol met gevaren en ellende. Neem nou dat onzinnige brok ruimtepuin dat een paar weken geleden bijna de aarde schampte, je zal het in je tuinvijver krijgen! En wat dacht u van de uitkomst van een wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat we over vijftig jaar niet meer voldoende voedsel en energie hebben om de steeds maar verder groeiende bevolking te bedienen? Hoewel ik zelf niet zal meewerken aan die groei, want ik heb er een knupke in, is het toch wel verontrustend. En dan natuurlijk de toename van aids slachtoffers, die rijst de pan uit ondanks de vele preventieve maatregelen en verbeterde medicijnen. Tellen we dan daar ook nog de slachtoffers van de eeuwige onzinnige oorlogen bij op dan kunnen we wel stellen dat de aarde geen veilige planeet is. Natuurlijk vertrouwen u en ik er wel op dat 'ze' er wel wat aan zullen doen. Maar wie zijn 'ze' nu eigenlijk? Is het niet zo dat 'we' als zogenaamde stuurlui aan wal, die het altijd beter weten, eigenlijk verantwoordelijk zijn voor veel van deze ellende? Nee, natuurlijk, die meteoor kunnen we niks aan doen, die kwam gewoon omdat hij niks beter te doen had dan eeuwig vallen. Maar aan veel andere dingen kunnen we wel wat doen, vrede stichten en op zoek gaan naar middelen om onszelf niet al te vaak meer te vermenigvuldigen moet toch op te brengen zijn? Maar maakt u zich geen zorgen, ik zal het er niet meer over hebben want voor je het weet ben ik weer doemdenker. En trouwens wat haalt het uit als ik dit soort dingen opschrijf, ik ben ook maar gewoon één van die zes miljard aardbewoners die allemaal de wijsheid in pacht hebben. Bovendien vinden we ook allemaal dat er wel belangrijker dingen zijn om over te klagen. Wat dacht u van de hoge prijzen door de euro, het kwartje van Kok, de brommers op de hoofdrijbaan, de treinvertragingen, de files, de kabinetsformatie, de oeroude schandalen van prins Bernhard en vooral de glazen struikel glaasjes op de parkeerplaats achter AH? Dit soort dingen moeten tot op de bodem worden uitgezocht of geregeld! Gelukkig zullen 'anderen' al die problemen wel gaan oplossen want 'wij' hebben daar geen tijd en zin in. Maar zoals ik reeds hierboven opmerkte wil ik geen doemdenker of negatief persoon zijn, dat laat ik wel aan de 'anderen' over.
En zo zijn we vaak bezig met het afschuiven van problemen die ons wel zullen treffen maar waaraan we niks willen doen. Kijk ik heb ook wel eens kleine probleempjes, zoals bijvoorbeeld de chaos in mijn werkkamer, het onkruid in de tuin van mijn vrouw, het verharen van die ……. honden, die ontsierende satelliet schotels her en der, de stank van barbecues en noem maar op, maar ik laat dat gewoon zichzelf oplossen door net te doen of het me niet stoort, want de 'anderen' lossen het toch niet op.
'Jan, je doet bijna geen humor meer in je stukkies' hoorde ik laatst roepen. Gut, ik was me van geen kwaad bewust, zat er dan humor in mijn stukjes? Schijnbaar wel want zelfs mijn oude moeder die Huize Siloam onveilig maakt door iedereen te dwingen 'mij' te lezen, kreeg het gevoel dat ik te somber werd. Zelf zie ik het niet zo, ik heb wel eens een bui om 'stichtelijk' te zijn, gewoon eens maatschappij kritisch, moet kunnen toch? Ja ik weet het ondertussen wel, Joop is voor de uitbranders en ik voor de lach, maar mag het een keertje ook anders zijn? Zal voor Joop ( van der Hor) niet meevallen om iets komisch te schrijven, maar in noodgevallen wil ik hem best even helpen. Trouwens niets ten nadele van deze 'stepper' want hij doet met de 'Doe een wens' stichting tenminste nog iets aan de ellende op de wereld. Nou, ik hoop van harte dat we er nu weer even tegen kunnen met z'n allen, want als we het aan 'hen' overlaten dan komen we er ook niet! En even voor de opmaak en correctie afdeling: al die '' horen er gewoon in, ik wist ook niks beters te verzinnen.
Jan Koopmans


Wat een zorg!

Als ik om me heen kijk dan zie ik veel mensen toch al verdacht bruin zitten te zijn. De zon heeft zich al een paar keer laten zien en meteen zie je allemaal van die bruine vakantiegangers met een grijns lopen die verraad dat ze er genoegen in scheppen dat ze bruiner zijn dan zwoegers zoals ik. Ja, ik had ook een paar dagen niet veel te doen, vakantie noemden ze dat, nou niks hoor, gewoon helpen met het huishouden, haakjes ophangen en zelfs de waterleiding repareren, nou daar wordt je niet echt bruin van hoor.

Doordat je kennelijk van een beeldscherm in plaats van bruin spierwit wordt, heb ik dus een kleurtje dat het midden houdt tussen een melkfles en een velletje printpapier. Hierdoor schijn ik iets uit te stralen waardoor mensen denken dat ik iets onder de leden heb. Nu hoop ik natuurlijk van ganser harte dat dit niet het geval is, maar het gaat me wel vervelen dat iedereen zo bezorgd naar me kijkt. Mijn oude makker Donnie Jelsma, waarmee ik vorig jaar nog het prachtige boek Verrassend anders ter wereld hielp, was een en al bezorgdheid en vreesde zelfs het ergste toen ik een e-mail niet direct beantwoorde.
Laatst kwam ik een kennis tegen die het verbaasde dat ik nog steeds rondloop in dit durp, het is toch wat he?
De klap op de vuurpijl kwam echter helemaal uit een ver en warm land. Hans Elemans, de oud 'burgemeester' van Hoogvliet stuurde me een kaartje met de opmerking dat ik goed op mijn gezondheid moet letten, het lijkt wel een complot!
Toch probeer ik zo nu en dan best wat zonlicht op te vangen hoor, ik hang regelmatig even uit het raam, wandel langzaam van de voordeur naar mijn auto, en heb zelfs het afgelopen weekend even in de tuin gezeten, al was het dan in de schaduw.
Als ik terug kijk dan zit een mens eigenlijk gek in elkaar. Ben je jong en je voelt ergens een kriebel of pijntje dan roepen ze om je heen: ach joh, dat is niks, zal de groei wel zijn of je hebt een kou gevat. Dan mag je je nergens druk om maken want je bent jong en als zodanig voel je altijd wel wat en stelt het niks voor. Kom je echter boven een bepaalde leeftijd dan heb je ook weer kriebels en pijntjes maar dan zijn de opmerkingen ineens: 'gut, daar mag je wel snel eens mee naar de dokter gaan, zou er echt even naar laten kijken hoor.'
Ja en dan zit je daar, je voelt van alles, van reutelscheuten tot darmzwiepers, en van knarrepijn tot ritmestoornissen, maar wat moet je er mee? Goed, ik ga deze week alles wel even na laten kijken hoor, even een APK zeg maar, hopelijk krijg ik een goed stempeltje want ik heb nog zeker genoeg te doen tot laten we zeggen, mijn 104- de levensjaar, daarna ga ik het wel wat rustiger aan doen dan. Ja ik geef het toe, ik leef er maar op los, ik rook, beweeg weinig, kom nooit in de zon en zo 's avondslaat neem ik ook nog wel eens een borreltje.
Maar ik heb me voorgenomen dat als de APK goed uitvalt ik mijn leven ga verbeteren, ik ga proberen mijn rookverslaving van veertig jaar te laten wegprikken door een acupunctuur goeroe uit de Westpunt, ik ga slenderen op de Zalmplaat, en neem dan ook meteen maar een zonnebankie. En die borrel neem ik dan wel wat vroeger hoor, slaap ik tenminste nog een beetje van al die vermoeienissen. Het gebrek aan beweging kan ik trouwens niet echt vatten hoor, ik heb elk jaar twee keer een nieuw toetsenbord voor de computer nodig, dat komt dus zeker niet omdat ik stil zit!

Jan Koopmans

Extra
Dit had Pim niet mogen gebeuren! 06-05-2002

Hij was politiek gezien zeker niet mijn vriend en hij krijgt helaas ook niet meer de mogelijkheid dit ooit te worden.
Pim Fortuyn, je kon hem noemen wat je wilde, ook ik deed dat op mijn eigen wijze, dat mag en kon, want democratie was een hoog goed in Nederland. Natuurlijk waren sommige van zijn ideeën vreemd te noemen, maar welke politicus of bestuurder heeft die niet op z'n tijd? Het vechten met de pen of met woorden was iets dat ruimschoots werd gedaan, iemand bestrijden met deze middelen is eerlijk en de meest milde strijdvorm die men kan bedenken.

Democratie is democratie, dat wist Pim en daar maakte hij gebruik van, dat was zijn goed recht. Democratie geeft ook mensen de ruimte om meningen te spuien, meningen zoals ook ik die had over zijn ideeën.
Maar met kogels democratie afdwingen is gelijk aan terreur, dat past niet in ons land, dat past op heel de wereld niet. Als men begint met politieke vijanden of mensen die een systeem aanhangen welke anders is dan van de meute, op deze wijze te bestrijden dan heb ik meelij met het mensdom.
Pim was politicus, ja dat zeker wel, al vond ik hem als schrijver van groter belang, maar Pim was ook mens en als mens was zijn waarde even groot dan die van elke andere aardbewoner, namelijk onschatbaar hoog.
Ik stel er dan ook prijs op de mens Pim Fortuyn te gedenken en zeker ook zijn naasten heel veel sterkte toe te wensen. Want nogmaals, politiek is niet het leven, politiek is een ernstig spel dat leuk kan zijn om te spelen, maar het hoort een spel te zijn zonder fysieke wapens. Strijden kan mooi zijn, maar wel met woorden of geschrift, de tijd van holbewoners met moordplannen dachten we reeds lang achter ons gelaten te hebben.
Ik kan nu slechts constateren dat het fenomeen Fortuyn op oneerlijke wijze is uitgeschakeld, maar ik mag ook constateren dat zijn erfenis ons nog lang zal bij blijven, want zijn bestaan was niet voor niets, hij heeft ons politieke bewustwording gebracht, en dat was wel nodig in dit slapende land.
Ook ik ben verdrietig om dit onverwachte heengaan, want dit gun je niemand.
Ik hoop van harte dat het afdwingen van standpunten of meningen voortaan niet door een kogel wordt gedaan, want dan is het einde van de democratie en misschien wel van het mensdom nabij.
Want ieder mens komt op voor zijn of haar mening, dat hoeft niet altijd die van anderen te zijn, maar moord als middel om de mond te snoeren is onmenselijk en ik hoop dan ook van harte dat men de dader daar passend op afrekent.

Het lijkt een cliché maar ik kan slechts zeggen: Pim, rust in vrede, want ook jij hebt daar het volste recht op, al is het wel wat erg vroeg voor je gekomen.

Jan Koopmans

Deebee-er week

Wat was de afgelopen week weer hectisch! Een week vol emoties en veranderingen. Donnie Jelsma en haar gevolg, u weet wel Anneke boer en Marjo Veenstra en al die OOG kids hadden weer eens de kast opengebroken en kwamen met weer iets spectaculairst naar buiten, een OOG boek! Natuurlijk zat daar weer een feestje en het bekende drankje aan vast, dat kun je wel aan Donnie overlaten, ja toch Don? Even daarna nam Hans Elemans afscheid van de deelraad en kon daarna als 'normaal' burger naar huis, je zou er tureluurs van worden! Maar Hans kon niet al te lang uitslapen want er stond hem nog een waar volksfeest te wachten. Zelfs de burgemeester van een aanpalende stad, Ivo heet die man dacht ik, kwam naar Hoogvliet om te kijken of hij nou echt wel weg ging. Dat zelfs het koningshuis aan Hans had gedacht was natuurlijk heel aardig, en dat ze hem net als Marcellus Hoornweg nu ridder hebben gemaakt is nog aardiger, maar ik zie die twee nog niet te paard door het Ruigeplaatbos rennen op zoek naar bedreigde boomsoorten. Het was toch al een week waar bestuurders en oud bestuurders bij om de hoek kwamen kijken. Neem nou Wim Burger, zijn kluppie, Rijnmond Hoogvliet Sport haalde dermate mooie resultaten dat ze deze week zelfs op onze voorpagina staan, nou dat moet voor Wim toch wel een goed gevoel zijn, eindelijk wat bereikt in Hoogvliet zonder vooraf een stemming onder raadslieden. Zelfs Arnold van der Heijde moest zijn vrije zaterdagavond opofferen voor een sloopprogramma aan de Korianderstraat. Nee niet dat de goede man zelf al te veel omver ging halen, maar er kwam muziek bij om de hoek en waar muziek is zal en moet deze man ook zijn, al was het maar om met de bekkens tegen elkaar te slaan. En ook onze eigen Jakkie, u weet wel Jacqueline Cornelissen voor de intimitie, had het maar druk afgelopen maandag, zij loste het startschot voor een sponsorrace, zelf kon ze niet mee want fietsen is afzien en regeren is nu eenmaal vooruitzien dus is het voor haar een vreemde discipline. Het zal vast aan mijn waarnemingsvermogen hebben gelegen maar ik heb Kees van Pelt nog niet echt iets zien doen waar ik iets mee kan, wellicht gaat dat nog komen want als verse voorzitter moet je natuurlijk goed overpeinzen hoe je onze eigenzinnige gemeente gaat besturen. Ja ik zei gemeente, want deelgemeente klinkt alsof we maar een stukkie van een grote taart zijn, en dat is helemaal niet zo, wij zijn als Hoogvliet de room van de Zwitserse vlaai en reken maar dat dat lekker is! Trouwens ik heb met Jakkie afgesproken dat ik over vier jaar samen met haar ga proberen Hoogvliet los te weken van die stad aan het eind van de Groene Kruisweg.
Als Hoogvliet hebben we heel veel te bieden, vraag me niet meteen wat, maar het is zo want zoals u ziet staat het in de krant. En de toekomst ziet er nog veel mooier uit, we hebben nu even wat rommel en rotzooi, maar heus er komt een tijd dat we weer gewoon met de rollator over het voetpad kunnen strompelen zonder meteen een achterwaartse salto met schroef te maken bij een scheve dertig bij dertiger. En met het mooie weer in het vooruitzicht, tenminste volgens Ed Alders, die pas nieuwe batterijen in zijn weerballonnetje had gedaan, gaan we weer een leuke tijd tegemoet We krijgen nog de nodige activiteiten op en in winkelcentra, de verkiezingen van de Hoogvlieger van het jaar, Kunstkop, de taptoe en vast nog veel meer. Maar zover is het nog lang niet. O, ja, ik zou het haast vergeten, we krijgen eerst nog de verkiezingen, tjonge ook wat, haast over het hoofd gezien. Ik heb het ook zo druk, al dat geschrijf, je ziet door de letters de spaties niet meer.

Jan Koopmans

Geen idee

Hoewel het er begin vorige week erg rooskleurig uitzag wat het klimaat betrof, bleek het in het afgelopen weekend toch al weer een beetje minder te gaan. De vrolijke en vooral luchtige jurkjes werden alras weer vervangen door dikke wollen truien en zware spijkerbroeken van een Amerikaanse spijkerfabriek. Kortom de lol was er al weer snel af, en dat terwijl ik altijd zo vrolijk word van al die kleurrijke huppelende hinden die met Big Bags het winkelcentrum leegkopen. Maar goed, soms moet een mens wel eens afzien en ook voor mij was dat zeer zeker vorige week het geval. Op woensdag zit ik weer in de radiostudio, net als vroeger. Afgelopen week was ik een keer in een milde bui en had mijn oude strijdmakker Marcellus, u weet wel die schilder, uitgenodigd om als gast in mijn programma te komen. Nou, ja mijn programma, ik doe het samen met Gerard, bekend van radio en tv, dus zaten we die avond opgescheept met onze Hoogvlietse Rembrandt. Nou geloof me, het was fantastisch hem nog eens mee te maken in een uitzending, echt prachtig! Gelukkig duurt het programma maar twee uur dus daarna kon ik weer rustig ademhalen want Marcellus beloofde niet al te vaak als gast te komen.
Ook voor mij was afgelopen zaterdag wel een heus hoogtepunt hoor. Wat een pracht en vernuft in het Winkelcentrum Hoogvliet! Allemaal mooie schaalmodellen die veelal op stoom werden aangedreven. Zelf ben ik altijd een vervent knutselaar geweest en werkte graag met stoommachientjes. Door een klein incident heb ik ooit mijn hobby een wending moeten geven want nadat ik door een kleine misrekening een stoomketeltje liet ontploffen waardoor we drie maanden in een wisselwoning hebben moeten wonen, ben ik overgestapt op elektrisch aangedreven modellen. Daar heb ik nooit noemenswaardige problemen mee gehad, al zong Andre van Duijn daar ooit wel een liedje over, het is hem vergeven. Was trouwens ook erg overdreven want niet heel Zuid Holland zat zonder stroom, het was maar een deel ervan. Maar niet te min heb ik wel genoten van al dat chroom en koper, prachtig gewoon. Jammer dat ik nergens aan mocht komen, kennelijk had iemand gezegd dat ik kwam. Maar goed, maakt me niet uit hoor, ik heb nu toch een andere hobby, die kan nooit gevaar opleveren voor mijn omgeving. Ik beoefen nu touwknopen in besloten kring, maak kunstzinnige voorwerpen waarvoor ik dan later toepassingen verzin, een soort industrieelontwerp volgens vrije expressie dus. Ga me nu niet vragen hoe ik deze hobby moet noemen en of ik er over wil praten want dan zeg ik nee. Trouwens ik zal er heus geen rampen mee veroorzaken hoor want veel tijd kan ik er toch niet in steken omdat ik hele dagen op een toetsenbord zit te rammen om van dit soort onzinnige stukjes te schrijven! U moet mij maar niet kwalijk nemen dat ik soms wel eens niet weet waar ik het over moet hebben in deze rubriek, want ik kan niet net als lotgenoot Joop van der Hor op de step naar New York om nieuwe ideeën op te doen en het goede doel te steunen, ik moet het hebben van wat minitreintjes en een langharige kunstschilder, en dat terwijl ik niet eens in een achterstandswijk woon.

Jan Koopmans

Hans, bedankt!

Zo dat hebben we ook weer gehad, de verkiezingen zitten er op en in Hoogvliet waren er geen ongelukkige grote verschuivingen, daar ben ik blij mee. Beetje jammer voor vriend Spoor van de VVD, maar ja, niemand kent het spel beter dan Flip dus die komt er wel weer overheen. Met deze verkiezingen kwam er ook een eind aan de 'Elemans' periode. Hans Elemans, jarenlang het gezicht van de deelgemeente en de man die Hoogvliet weer op de kaart zette.
En ook de man die de granieten link vormde tussen de Hoogvlietse wensen en de clan op de Coolsingel. Hij liet zich niet ondersneeuwen, hij was onverbiddelijk, binnen de mogelijkheden, in zijn eisen en standpunten. Soms was hij rigoureus, bijna irritant bezig onze stad positief neer te zetten en te promoten zodat menig topambtenaar vroegtijdig de vut in vluchtte.

Hans was een terriër die zich vastbeet in problemen en pas losliet als er een oplossing kwam. Zijn bekendheid op politiek vlak en ervaringen met mensen, ook buiten Hoogvliet, maakten van hem een deelraadsvoorzitter die bijna onvervangbaar was. Hij was er de man niet naar om zomaar even wat te beslissen, de dingen moesten eerst goed worden door gesproken.
Als je hem wilde spreken dan kon dat gewoon. Ik heb een keer een uur bij hem zitten afzien in zijn mooie kantoor in de secretarie, dat vergeet ik nooit! Een uur koffie zonder suiker zitten drinken bij een rookverbod, wat een genot……
Maar de resultaten van dat gesprek maakten mijn ontwenningsverschijnselen weer meer dan goed. Hans e-mailde, faxte of belde ik regelmatig met de een of andere vraag, nooit heeft hij me zonder antwoord laten zitten. Ik kon best goed met die man door de bocht, want ik volg hem al een poosje en heb gezien wat hij heeft gepresteerd, ik kijk niet alleen naar de missers maar ook naar de treffers, en dat waren er vele.

De periode Elemans heeft Hoogvliet behoorlijk uit het slop gehaald, als je ziet hoe we er tien jaar geleden voorstonden en wat we nu hebben moet je toch wel een eikel zijn om niet te zien dat we behoorlijk zijn vooruit gegaan. Als ik dan, op een ander medium, een ingezonden klacht krijg van iemand die klaagt over een auto van een ander voor de deur en teveel winkelwagentjes in de wijk die blijven slingeren, en dat ook nog omzichtig in Elemans schoenen schuift, dan krijg ik bijna een misselijk gevoel. Elemans kan niet bepalen waar iemand zijn auto, met wegenbelasting en al, mag parkeren en ook laat hij vast nooit zijn winkelwagentje slingeren. Maar goed daar gaan we maar niet op door want dat zijn dingen die meer met de normen en waarden van het volk te maken hebben dan met bestuurlijke zaken.
Hans heeft dus heel wat opgebouwd, natuurlijk samen met een pracht team dat er helemaal voor ging, de bekende drie-eenheid. Ik heb trouwens ook vaak gelachen met die man. Ik zie hem nog in zijn tabberd binnenkomen in de dorpskerk toen hij het eerste burgerlijk huwelijk daar sloot.
Ik heb hem een paar keer in mijn radioprogramma mogen begroeten, het was steeds vermakelijk en hij was, altijd in voor een geintje, zou Opstelten dat ook hebben? Hans was de man die nors kon zijn, zijn humeuren had maar bovenal mens bleef die wist wat hij en zijn volk wilde.
Of het nu ging om een groot stedelijk project of om de 'diefstal' van een miereneter maakte hem niet uit, hij ging er voor.
Ooit kwam ik hem in een naburige gemeente in een tuincentrum tegen, hij was met zijn Toos wat plantjes aan het uitzoeken. De opmerking dat er in Hoogvliet geen tuincentrum is en hij dus noodgedwongen daar moest winkelen gaf voldoende aan hoeveel Hoogvlieter hij wel is.

Hans, ik ben blij dat je ooit Brabant verliet om hier het scepter te zwaaien, maar verdrietig dat je zo ver onderaan die lijst 14 stond, al kreeg je wel waanzinnig veel voorkeur stemmen.
Het ga je goed en pluk het leven samen met je gezin!

Jan Koopmans